Wnętrze czaszki jest siedliskiem nowotworów pierwotnych i przerzutów.
Pierwotne nowotwory złośliwe mózgu (są to przede wszystkim glejaki) nie dają przerzutów ani w obrębie czaszki, ani poza nią.
Nowotwór z komórek nerwowych (ganglioneuroma, gangliocytoma)
- w odróżnieniu od glejaków zdarza się w mózgu bardzo rzadko (0,2-0,8% wszystkich nowotworów wewnątrzczaszkowych), najczęściej w płacie skroniowym.
Składa się z neuronów umieszczonych w zrębie glejowym.
Jest niezłośliwy, rośnie bardzo powoli, zdarzają się postacie niedojrzałe (ganglioneuroblastoma).
Rdzeniak (medulloblastoma)
- rozwija się w robaku móżdżku, wypełnia komorę IV i sięga do wodociągu mózgu (Sylwiusza), wciska się także w półkule, nacieka otoczenie, wszczepia się w dno komory.
Składa się z chaotycznie ułożonych komórek o małej ilości cytoplazmy i różnokształtnym jądrze.
Rozwija się u dzieci w pierwszej dekadzie życia. Rokowanie jest złe.
Gwiaździak (astrocytoma)
- wywodzi się z gleju gwiaździstego, najczęściej w płacie czołowym i skroniowym.
Mikroskopowo wyróżnia się postacie:
§ włókienkowatą,
§ bezwłókienkowatą,
§ tucznokomórkową,
§ cienkowłókienkową.
Rośnie powoli, ma skłonność do nawrotu.
Najłagodniej przebiega postać cienkowłókienkową, w innych typach o rokowaniu decyduje nasilenie atypii.
Nowotwory o dużej dojrzałości są szaroróżowe, dość lite, bez wylewów i martwicy.
Im są mniej dojrzałe, tym częściej pojawiają się te ostatnie cechy, a oprócz nich także przestrzenie torbielowate (podobieństwo do gąbczaka wielopostaciowego).
Oprócz guzowatej istnieje postać rozległa, bez wyraźnych granic (gliomatosis cerebri).
Gwiaździaki stanowią ok. 40% wszystkich nowotworów wewnątrzczaszkowych.
Rozwijają się u ludzi dorosłych, częściej u mężczyzn.
Po operacji i napromienianiu ok. 25-30% chorych żyje dłużej niż 5 lat.
Gąbczak wielopostaciowy (glioblastoma multiforme)
- pochodzi z astrocytów i jest najmniej dojrzałą postacią gwiaździaka. Prawie zawsze powstaje w półkulach mózgu.
Miewa kształt kulisty, na przekroju jest szarobrunatny, z żółtymi ogniskami martwicy i wylewami oraz jamami wypełnionymi płynem.
Komórki przejawiają cechy atypii, są wielopostaciowe i rozmieszczone nierównomiernie.
Przy ogniskach martwicy układają się one palisadowato.
W nowotworze rozrastają się liczne naczynia o grubej ścianie i wąskim świetle. Często wytwarzają się przetoki tętniczo-żylne, stwarzające zagrożenie niedokrwieniem.
Dość łatwo tworzą się zakrzepy.
Czasem bywa rozwinięty zrąb łącznotkankowy (gliosarcoma).
Gąbczak wielopostaciowy stanowi ok. 40% wszystkich glejaków, pojawia się najczęściej między 50. a 60. rż., znacznie częściej u mężczyzn.
Rokuje źle, większość chorych umiera w ciągu roku po rozległej operacji i napromienianiu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz