Krwiak nadtwardówkowy (haematoma epi-durale)
- jest następstwem urazu zwykle okolicy skroniowej, powodującego pęknięcie łuski kości skroniowej i uszkodzenie tętnicy oponowej środkowej.
Odwarstwienie opony twardej od kości przez krew tętniczą odbywa się na niewielkiej przestrzeni, ale bardzo szybko.
Wskutek tego mózg jest wypychany w kierunku otworu w namiocie móżdżku.
Dochodzi do wylewów w moście i do wklinowania migdałków móżdżku do otworu potylicznego wielkiego. Jest konieczne natychmiastowe postępowanie chirurgiczne.
Krwiak podtwardówkowy(h. subdurale)
- powstaje zwykle po tępym urazie czaszki wskutek uszkodzenia żył powierzchniowych mózgu lub zatok żylnych.
Taki uraz powoduje przesunięcie półkul mózgu w stosunku do ściany czaszki i przerwanie żył biegnących od powierzchni mózgu do zatoki strzałkowej górnej.
Może się to także zdarzyć w czaszce noworodka podczas porodu. Krwiak podtwardówkowy jest często obustronny, krew gromadzi się zwykle na powierzchni płatów ciemieniowych, ale rozlewa się stamtąd na całą półkulę.
W przypadku krwotoku z zatoki opony twardej ze względu na wypływanie dużej ilości krwi sytuacja kliniczna jest podobna jak w krwotoku nadtwardówkowym.
Zazwyczaj jednak krew sączy się powoli do obszernej przestrzeni, chory traci przejściowo przytomność w chwili urazu, potem odzyskuje ją na pewien czas (przerwa jasna, intervallum lucidum), aby ją znów utracić, gdy nagromadzi się wiele krwi.
Krwiak podtwardówkowy może ulec otorbieniu.
Zarówno krwiak otorbiony, jak i nieotorbiony powiększają się wskutek krwawienia z ziarniny wytwarzającej się na wewnętrznej powierzchni opony twardej.
Krwiak podtwardówkowy u noworodka jest przede wszystkim wynikiem naderwania namiotu móżdżku. Krew gromadzi się wokół rdzenia przedłużonego i podrażnia ośrodek oddechowy, co wywołuje ruchy oddechowe płodu jeszcze w macicy.
Płód aspiruje do płuc wody płodowe i po wydaleniu z macicy ginie z uduszenia.
Krwiak podpajęczynówkowy(i. subarachnoideale)
- powstaje najczęściej wskutek pęknięcia tętniaka jakiegoś odcinka koła tętniczego (Wilizjusza) w warunkach nagłego wzrostu ciśnienia tętniczego.
Bywa on także konsekwencją przebicia się ogniska krwotocznego w mózgu do komór albo do przestrzeni podpajęczynówkowej.
Chory odczuwa silny ból i może stracić przytomność, ale odzyskuje ją po kilku minutach.
Dzieje się tak w przypadkach pomyślnych, natomiast od 25 do 50% takich chorych umiera.
Chorym, którzy pozostali przy życiu, grozi skurcz naczyń wewnątrzmózgowych i martwica odpowiedniego obszaru z objawami neurologicznymi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz